Aanbidding is een levenshouding, een keuze. Aanbidding bepaalt je hele zijn, in alles wat je doet. Dus niet alleen muziek maken en christelijke liederen zingen. Daarom gebruik ik bewust het woord worship leiden als het muziek gerelateerd is. Als je het woord op google translate invult is de vertaling van worship: aanbidden. Maar ergens in de Nederlandse cultuur hebben we aanbidding gekoppeld aan zingen tijdens samenkomsten. Eigenlijk is de hele samenkomst aanbidding. Er naar toe gaan is ook aanbidding voor God. Je kiest om Hem te willen ontmoeten. Luisteren naar een spreker is ook aanbidding. Je wilt je stellen onder het onderwijs wat gebracht wordt en meer van God leren. Daarom verbaas ik me altijd als er in samenkomsten wordt gezegd: “En dan komt er nu een blok van aanbidding.” of “Dan gaan we nu aanbidden.” Was de rest geen aanbidding?
Daarom gebruik ik meestal het woord worship. Voor mij legt dit uit wat we gaan doen: aanbidden door middel van muziek en zingen. Daarom vind ik het woord aanbiddingsleider ook lastig. Dat woord vind je ook nergens terug in de bijbel. Ik kan namelijk niemand in aanbidding leiden. Dat kan alleen de Heilige, die in de mensen werkzaam is. God zelf is de Aanbiddingsleider. Ik kan wel worship leiden. Dan neem ik het voortouw op het gebied van zang en muziek. Zo laat ik mensen meedoen met het lofoffer, het willen verhogen van of willen verstillen voor Gods aangezicht. Eigenlijk ben je als worshipleider of muziekteam een hulpmiddel, een instrument van God.
Vraag: Hoe zie en ervaar jij dit?
Reactie plaatsen
Reacties
Met de hier uitgelegde principes ben ik het zeer eens. Niet met het woord ‘worship’. Dit kan ‘aanbidding’ betekenen, maar wordt in het Engels taalgebied ook gebruikt als aanduiding voor de hele kerkdienst. Laten we gewoon een Nederlands woord gebruiken: ‘samenzang’ of ‘zangdienst’.